Ευτυχισμένοι παππούδες!

-Συμπλήρωση Μηχανογραφικού-

«Η σημερινή δεν είναι καλή εποχή για τους ηλικιωμένους». Αυτή είναι μια άποψη που ακούγεται συχνά. Αυτή η άποψη, όμως, είναι ηλίθια, γιατί για να φτάσει κανείς στο συγκεκριμένο συμπέρασμα, σημαίνει ότι έχει μέτρο σύγκρισης. Και στην περίπτωση αυτή δεν το έχει! Σε άλλες εποχές ο μέσος όρος ζωής ήταν πολύ μικρός. Άρα σε άλλες εποχές οι άνθρωποι που έφταναν στην τρίτη ηλικία αποτελούσαν είδος πιο σπάνιο και από το χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων. Κάποιοι δεν κατάφερναν καλά καλά να διανύσουν ούτε την πρώτη ηλικία, αρκετοί έφταναν στη δεύτερη κι εκεί … «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες». Οδηγούμαστε, λοιπόν, αβίαστα στο συμπέρασμα ότι μέτρο σύγκρισης δεν υπάρχει και άρα δεν μπορεί ο καθένας να βγαίνει και αυθαίρετα να τσαμπουνάει ότι «η σημερινή δεν είναι καλή εποχή για τους ηλικιωμένους»!
Εγώ πιστεύω ότι η εποχή μας φάνηκε σκληρή μόνο στους ηλικιωμένους που απόκτησαν κάποια στιγμή παιδιά από … έθιμο (όλοι αποκτούν, ας αποκτήσουμε κι εμείς μερικά, να έχουμε) και με την πίστη ότι αυτά (τα παιδιά) θα τους έφερναν ένα ποτήρι νερό στα γεράματα. Αυτοί έπαιξαν και έχασαν, γιατί το ποτήρι με το νερό μάλλον τους το φέρνει μια νοσοκόμα στον οίκο ευγηρίας που τους έχουν κλείσει τους καημένους. Κατά τα άλλα η εποχή μας είναι πολύ καλή για τους ηλικιωμένους και μόνο επειδή αυτοί υπάρχουν! Κι αυτό, που δεν είναι λίγο -άρα είναι πολύ- δεν είναι ο μόνος λόγος που με κάνει να πιστεύω αυτό το πράγμα.
Οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας σήμερα έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς και φροντίζουν γι αυτό τα εγγόνια τους. Θα μου πείτε τι σόι βδελυρά (που σημαίνει γλοιώδη) εγγόνια είναι αυτά που φροντίζουν για την ευτυχία των παππούδων τους και κυρίως πώς το καταφέρνουν αυτό; Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση την ξέρω και τη γράφω για να την ξέρετε κι εσείς και να μην αισθάνεστε πολύ ανόητοι. Τα σημερινά εγγόνια φροντίζουν γι αυτό μέσω της συμπλήρωσης των μηχανογραφικών για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η δουλειά μου μού πρόσφερε απλόχερα την ατυχία να ζήσω από κοντά τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών αρκετών τελειοφοίτων για μια ακόμα χρονιά. Ατυχία; Ναι, ατυχία! Μα, θα σκεφτεί κάποιος, ατυχία να βιώνεις με τα παιδιά μια από τις πιο ευτυχείς στιγμές της ζωής τους; Εγώ σε αυτόν τον κάποιον λέω ότι δεν ξέρει τι του γίνεται και άμα δεν το θεωρεί ατυχία αλλά τύχη, να το ζήσει αυτός την επόμενη χρονιά. Γιατί, όταν δίπλα σου έχεις κάποιον που εξωτερικά μοιάζει με παιδί αλλά στο μυαλό και την ψυχή του είναι πιο γέρος και από τον Μπέντζαμιν Μπάτον στα πρώτα χρόνια της ζωής του(!), τότε το πράγμα μπερδεύεται χειρότερα και από καλώδιο hands free.
Λοιπόν, οι επιλογές σχολών και ίσως μελλοντικού επαγγέλματος από τους περισσότερους «νέους γέρους» ήταν επιλογές που με ευκολία θα τις έκανε και ο Παρθενώνας. Γιατροί και γιατρίνες, δάσκαλοι και δασκάλες, στρατιώτες και στρατιωτίνες θα μας φλομώσουν και πάλι. Παράλληλα, σχολές που προσφέρουν έστω και υπόνοια ένταξης στη σιγουριά του δημοσίου πήραν κι έδωσαν. Και μη με ρωτήσετε «τι», γιατί αγνοώ και τι πήραν και τι έδωσαν και το ομολογώ ανερυθρίαστα! Σχολές παραδοσιακές είχαν τον πρώτο λόγο ενώ σχολές με σύγχρονα αντικείμενα αποτέλεσαν επιλογές με καρδιά πιο βαριά κι από την πυραμίδα του Χέοπα. Η πλειονότητα των τελειοφοίτων λειτούργησε σε μια τόσο καθοριστική επιλογή με κριτήρια του Μωυσή.
Τα περισσότερα παιδιά, οι «νέοι γέροι» δηλαδή, αγνοούν το αντικείμενο σχολών που δεν είναι αρκετά παραδοσιακές. Σε αυτό μάλιστα έχουν και τη συμπαράσταση των γονιών τους: «παιδιά είναι, πού να ξέρουν»; Μα τι λέει ο … γονιός! Άμα δεν ξέρουν καλέ μου γονιέ, κράτα τα στο σπίτι και άμα με το καλό σιτέψουν και μάθουν, τα ξαμολάς στην κοινωνία. Δηλαδή, ούτε αυτά ούτε εσύ ήξερες εδώ και χρόνια ότι κάποτε θα έφτανε η στιγμή να επιλέξει ο Λαλάκης και η Λαλάκα τι θα κάνει στο μέλλον; Και άμα το ήξερες, τι έκανες γι αυτό; Αμ τίποτα δεν έκανες και τώρα τρέχετε οικογενειακώς σε μάντισσες, χαρτορίχτρες και φλιτζανούδες;
Τα σημερινά εγγόνια στρέφονται μαζικά σε σχολές και επαγγέλματα βγαλμένα από την εποχή των Παγετώνων. Οποιαδήποτε επιλογή εμπεριέχει πρωτοτυπία, ρίσκο, προσπάθεια, αγώνα απορρίπτεται χωρίς δεύτερη σκέψη (μάλλον χωρίς ούτε πρώτη σκέψη). Απορρίπτονται ακόμα και από εκείνους που μέχρι να φτάσει η στιγμή του μηχανογραφικού το έπαιζαν ανένδοτοι και ταγμένοι σε φευγάτες επιλογές!
Οι περισσότεροι και από τους φετινούς υποψηφίους υπήρξαν πιο απογοητευτικοί και από το Σάκη Ρουβά στη Eurovision! Δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα περιορισμένα όρια των προηγούμενων γενιών. Δε θέλησαν να απορρίψουν παραδοσιακά στερεότυπα. Δεν προχώρησαν σε ρήξεις και σε ανατροπές κατεστημένων αντιλήψεων. Δεν τόλμησαν να επαναστατήσουν ακόμα και εκείνοι που λίγους μήνες πριν κατέβαιναν στους δρόμους διεκδικώντας ανατροπές. Οδηγήθηκαν χωρίς την παραμικρή αντίσταση σε δρόμους που ζέχνουν κομφορμισμό. Υπάκουσαν σε όλους εκείνους τους κανόνες που μισούν και λογικά έπρεπε να αμφισβητούν. Παραδόθηκαν σε επιλογές που δηλώνουν απόλυτο φόβο για την πραγματικότητα, έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους. Σύρθηκαν σε επιλογές που θα έκαναν ευτυχισμένους τους παππούδες τους. Βέβαια, αν αυτοί (οι παππούδες) πάσχουν ήδη από Αλτσχάιμερ, δε θα πάρουν χαμπάρι το παραμικρό. Οπότε ούτε καν αυτοί δε θα είναι ευτυχισμένοι!

Στη φωτο ο Μωυσής κρατώντας το Μηχανογραφικό του!