Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Από την Κωμωδία στην Παρωδία!

Μέχρι στιγμής πίστευα ή τουλάχιστον έτσι ήθελα, ότι αυτό που ζούσαμε και βλέπαμε ήταν μια κωμωδία πολιτικής ζωής. Κωμωδία με τα όλα της. Με το γέλιο της, με ατάκες αξεπέραστες, με υπερβολές χωρίς όρια, με τα ευτράπελά της και κυρίως με πρωταγωνιστές κλασικούς και … δοκιμασμένους. Ωραίος θίασος! Κι όχι απλώς ωραίος. Άπαιχτος. Κάτι σαν το αμίμητο «είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα»!
Μέχρι στιγμής αυτό πίστευα. Γιατί πλέον όχι μόνο δεν το πιστεύω αλλά το έχω ήδη αντικαταστήσει με άλλο. Λοιπόν, αυτό που ζούμε και βλέπουμε δεν είναι κωμωδία αλλά παρωδία πολιτικής ζωής και μάλιστα ξεκάθαρα και τελείως αποτυχημένης. Μια παρωδία επιτυχημένη που προκαλεί αυθόρμητο γέλιο και κρατάει ζωντανό και αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών εμπεριέχει ευφυΐα, στηρίζεται στο στοιχείο της έκπληξης και την απρόσμενης ανατροπής. Σε κάθε άλλη περίπτωση καταλήγει γραφική και συνήθως θλιβερή.
Η πολιτική ζωή της χώρας είναι ακριβώς αυτό το «σε κάθε άλλη περίπτωση» (βλέπε παραπάνω). Και καλά οι πολιτικοί να δείχνουν πλήρη ανημπόρια να λύσουν και το παραμικρό πρόβλημα αλλά να δείχνουν ανημπόρια να μας προκαλέσουν και γέλιο πια, ε αυτό είναι ανήκουστο και ανεπίτρεπτο και ανέντιμο και άδικο από μέρους τους. Τι έγινε ξαφνικά; Έχασαν το ταλέντο τους; Κι εμείς, που είμαστε απλοί πολίτες (μάλλον η άλλη κατηγορία είναι οι σύνθετοι αλλά αγνοώ τι είναι αυτό και ούτε και ξέρω κανέναν τέτοιον) τι να περιμένουμε; Λύση στα προβλήματά μας; Πιο πιθανό είναι να ισιώσει ο πύργος της Πίζας παρά αυτό! Δηλαδή, άμα μας κόψουν και το γέλιο, όπως κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις, τι μας απομένει; Ε, τι;
Από τη μια η ΝΔ. Ορισμός της αποτυχίας. Άκουσα ότι ο Μπαμπινιώτης δίπλα στη λέξη (αποτυχία) θα βάλει το λογότυπο του συγκεκριμένου κόμματος με το «Ν» και με το «Δ» και με τις δάδες και τις λαμπάδες και τις φωτιές και με τα όλα του. Μα πώς καλοί μου άνθρωποι το κάνατε αυτό; Είπαμε κουραστήκατε, δεχτήκαμε ότι χρειαζόσασταν διακοπές, σεβαστήκαμε το ότι κάποιοι έπρεπε να ασχοληθούν με την επένδυση του υστερήματος που με κόπους και με βάσανα μάζεψαν ως υπουργοί, υφυπουργοί, σύμβουλοι, γραμματείς και Φαρισαίοι. Αλλά δέκα και (10+) μονάδες διαφορά; Δηλαδή, ούτε η μάνα σας δε σας ψήφισε; Αυτό πια δεν ήταν ήττα, το Βατερλό σε νέα έκδοση ήταν!
Και άντε οι ήττες μέσα στη ζωή είναι όπως και οι ισοπαλίες και οι νίκες άλλωστε. Γιατί άμα δεν ήταν μέσα στη ζωή όλοι θα ήμασταν νικητές ή το πολύ ισόπαλοι αλλά δεν είμαστε. Το θέμα είναι τι διδάχτηκαν οι της ΝΔ από αυτό. Η απάντηση είναι εύκολη και σύντομη. «Τίποτα»! Δηλαδή, επειδή διδάχτηκαν οδηγούνται στην εκλογή της κας Μητσοτάκη στη θέση του αρχηγού; Τι σόι έκπληξη είναι αυτό; Αυτό το ήξερε και ο περιπτεράς της γειτονιάς μου και μου το έλεγε εδώ και χρόνια. «Την ξέρουμε τη σειρά! Καραμανλής - Παπανδρέου - Μητσοτάκης και φτου από την αρχή. Η ιστορία έχει σταματήσει σ’ αυτόν τον τόπο»! Μου το έλεγε, όπως το έγραφε κάποτε ο Όργουελ αναφερόμενος στην ολιγαρχία: «Μια ομάδα που διοικεί, είναι μια ομάδα που διοικεί όσο μπορεί να ονομάσει αυτούς που θα τη διαδεχτούν».
Για να δούμε νέο πρόσωπο στην πολιτική σ’ αυτήν τη χώρα, θα πρέπει να περιμένουμε κάποιος από τα σόγια αυτά να μείνει άκληρος; Φέξε μου και γλίστρησα. Δηλαδή, και να μην μπορεί κάποιος να αποκτήσει απόγονο, ήρθε η ρημάδα η επιστήμη και κάνει θαύματα. Παιδιά του σωλήνα, παιδιά της καμινάδας, παιδιά στο φούρνο, παιδιά ιμάμ μπαϊλντί και δε συμμαζεύεται. Πού είναι ένα άλλο πρόσωπο βρε παιδιά; Πού είναι οι προσωπικότητες του κόμματος; Άμα αυτοί που έχουν εκτεθεί ως υποψήφιοι, είναι οι καλύτεροι, ούτε θέλω να φανταστώ τι γίνεται παρακάτω.
Κάπως έτσι τη βρήκε την κατάσταση ο κος Παπανδρέου και καλώς τονα τον καραμπουζουκλή και τον λεβέντη. Την είδε τη δουλειά και πήρε και αέρα και άρχισε και τα αστεία. Άκου να προτείνει το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» πρώην Δημοσίας Τάξεως στην κα Δαμανάκη ο αθεόφοβος! Καλά για το «Πολυτεχνείο» δεν έχει ακούσει το παραμικρό αυτός; Η κοπέλα -τότε- ξελαρυγγίστηκε να φωνάζει «εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο», μάζεψε το ξύλο της αρκούδας από την αστυνομία και τώρα έρχεται ο πρωθυπουργός και της λέει «πάρε αυτό το υπουργείο»; Να δω την κα Δαμανάκη να δίνει διαταγή στους αστυνομικούς «βαράτε στο ψαχνό τους απεργούς» και τι στον κόσμο! Αλλά είναι αστεία αυτά τώρα;
Αυτοί θα πάνε αδιάβαστοι και φαίνεται από τα ονόματα που έδωσαν στα υπουργεία. Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Αλλαγή ονόματος χρειάζονταν τα υπουργεία; Στη χώρα του «σύγχρονου αναλφαβητισμού» χρειαζόμασταν «Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης»; Ή μήπως με το «Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» θα γίνει η διαφάνεια κορώνα στο κεφάλι μας ξαφνικά; Αμ το «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη»!!! Δηλαδή, επειδή ονομάστηκε έτσι το υπουργείο, θα ρίχνει πιο χαλαρές μπούφλες ή μήπως θα αρχίσει να βαράει τους αστυνομικούς που βαράνε τους πολίτες; Μήπως οι αστυνομικοί αντί για γκλομπ πλέον θα κρατάνε προδέρμ και μ’ αυτό θα ραντίζουν απεργούς, θαμώνες των Εξαρχείων και άλλα ταραχοποιά στοιχεία;
Και αν κάποιος θεωρεί όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα πρωτοποριακά, ας γυρίσει από το άλλο πλευρό, για να δει άλλο όνειρο. Ο Όργουελ στο «1984» έγραφε πριν πενήντα χρόνια περίπου: «Το Υπουργείο Ειρήνης ασχολείται με τον πόλεμο, το Υπουργείο Αλήθειας με ψέματα, το Υπουργείο Αγάπης με βασανιστήρια και το Υπουργείο Αφθονίας με την πείνα. Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι τυχαίες ούτε αποτέλεσμα μιας συνηθισμένης υποκρισίας. Μόνο συμβιβάζοντας τις αντιφάσεις, μπορεί να κρατηθεί επ’ άπειρον η εξουσία».
Να πάρει! Μήπως πρόκειται ήδη για τραγωδία;