Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Καθηγητής «προβολατζής»

«Προβολατζή» στους κινηματογραφικούς κύκλους ονομάζουν τον τύπο που είναι υπεύθυνος για τη μηχανή προβολής. Τοποθετεί την μπομπίνα στη θέση της και πατάει το κουμπί για να ανάψει ή να σβήσει η μηχανή. Αυτή αποκλειστικά είναι η δουλειά του «προβολατζή» και πια μπορώ να ξεκινήσω με τα ουσιαστικά.
Ίσως έχετε ακούσει για το ψηφιακό φροντιστήριο που έχει δημιουργήσει το Υπουργείο Παιδείας. Πρόκειται για Διαδικτυακά βιντεάκια, στα οποία έχει μαγνητοσκοπηθεί κάποιος καθηγητής να παραδίδει Μαθηματικά, Φυσική ή Αρχαία. Πρόκειται για αισιόδοξη κίνηση γεμάτη, όμως, παράδοξα.
Παράδοξο πρώτο: Με τη συγκεκριμένη κίνηση το Υπουργείο εμφανέστατα αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των φροντιστηριακών μαθημάτων. Δημοσίως, βέβαια, τα φροντιστήρια για το Υπουργείο αποτελούν «γάγγραινα». Και τι κάνει, λοιπόν, το Υπουργείο; Αναγνωρίζει τη χρησιμότητα της «γάγγραινας» και προωθεί μια δική του με χρήματα των φορολογουμένων. Μα δε θα ήταν πιο λογικό και πιο δημοκρατικό να δίνει αυτά τα χρήματα στους φορολογούμενους κι ο καθένας να επιλέγει ελεύθερα τη «γάγγραινά» του, την οποία δεδομένα -και με τη βούλα του Υπουργείου- χρειάζεται;
Παράδοξο δεύτερο: Οι καθηγητές που εμφανίζονται στα βίντεο βρίσκονται μπροστά σε παραδοσιακό πράσινο κακοσβησμένο πίνακα κιμωλίας που θυμίζει έντονα το «κρυφό σχολειό» του ένδοξου παρελθόντος. Ούτε καν πίνακα μαρκαδόρου. Την ίδια στιγμή το Υπουργείο προωθεί το διαδραστικό πίνακα. Δε θα ήταν λογικό να τον προβάλλει στα συγκεκριμένα ψηφιακά μαθήματα; Ή μήπως απλώς είναι ξεκάθαρο ότι ναι μεν θα ακριβοπληρώσουμε τους διαδραστικούς πίνακες χωρίς να διαθέτουμε το κατάλληλο λογισμικό γι αυτούς, όπως συνέβη και με τους φορητούς υπολογιστές που είχαν δοθεί σε μαθητές;
Παράδοξο τρίτο: Περιμένει κανείς από τον καθηγητή - παρουσιαστή καθαρή άρθρωση, ώστε να γίνεται εύληπτος από τους μαθητές. Ναι αλλά αυτό δε συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις και αναρωτιέται κανείς: τόσο δύσκολο ήταν, μεταξύ τόσων εκπαιδευτικών, το Υπουργείο να εντοπίσει και να επιλέξει άτομα με άρτια προφορά;
Παράδοξο τέταρτο: Τα φροντιστήρια προσπαθούν να βοηθήσουν τους μαθητές στην αφομοίωση της ύλης με περαιτέρω ασκήσεις ή την άμεση επίλυση αποριών. Στο ψηφιακό φροντιστήριο, όμως, ο μαθητής αδυνατεί να λύσει τις απορίες του άμεσα. Πρέπει να στείλει mail περιμένοντας απάντηση κάποια στιγμή. Φαντάζομαι ότι οι απαντήσεις θα σταλούν πριν τις Πανελλαδικές. Αν και δεν το βλέπω, αφού ακόμα και τη στιγμή που γράφεται το συγκεκριμένο δεν έχουν αναρτηθεί τα επαναληπτικά μαθήματα!
Παράδοξο τελευταίο και καλύτερο: Τα ψηφιακά φροντιστηριακά μαθήματα προσφέρονται ως βοήθεια στο μαθητή. Λογικά αυτό σημαίνει ότι οι καθηγητές πρέπει να συνεχίσουν(;) να κάνουν τη δουλειά τους στα σχολεία και τα παιδιά, αν το κρίνουν απαραίτητο, να επιλέγουν να παρακολουθούν και τα ψηφιακά μαθήματα του Υπουργείου για περαιτέρω εμβάθυνση. Ναι αλλά ζούμε στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τον πολυμήχανο Οδυσσέα. Τι έγινε λοιπόν; Καθηγητής Δημόσιου Λυκείου σκέφτηκε να αξιοποιήσει το πρόγραμμα λίγο διαφορετικά σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Αντί να μπαίνει στον κόπο(;) να παραδίδει ο ίδιος την ύλη αποφάσισε να προβάλλει στους μαθητές του -εν ώρα μαθήματος εννοείται- να παρακολουθούν το ψηφιακό μάθημα! Τα παιδιά παρακολουθούν και ο ίδιος απλώς παραβρίσκεται. Διαλείμματα για απορίες, ποπ-κορν ή αναψυκτικό δεν υφίστανται! Ο καθηγητής - προβολατζής απλώς ενεργοποιεί ή απενεργοποιεί τον προτζέκτορα προβολής.
Εμπνευσμένο! Φαντάζομαι ότι γρήγορα θα βρει μιμητές. Απορώ μάλιστα γιατί να παραβρίσκεται ο καθηγητής. Κάποιος μαθητής ή άλλος συνάδελφος ή ο υπεύθυνος του κυλικείου, τέλος πάντων, θα μπορούσε να επωμιστεί το άνοιγμα του προτζέκτορα και ο ίδιος να ξεκουράζεται, να απολαμβάνει τον καφέ του ή να παραδίδει κάποιο ιδιαίτερο μάθημα. Σκέψη φοβερή και το Υπουργείο πρέπει να την αξιοποιήσει άμεσα.
Οι μαθητές θα συγκεντρώνονται συγκεκριμένη ώρα στις αίθουσες, όπου απλώς θα παρακολουθούν μαθήματα του ψηφιακού φροντιστηρίου. Τα οφέλη πολλαπλά. Η ποιότητα του μαθήματος ανά την ελληνική επικράτεια θα κινείται σε υψηλά επίπεδα και δε θα εξαρτάται ούτε από τη διάθεση ούτε από την ανεπάρκεια κάποιων εκπαιδευτικών. Στο σύνολό τους οι μαθητές -είτε ζουν σε πόλη είτε στο πιο απομονωμένο νησί- θα παρακολουθούν το ίδιο ακριβώς μάθημα από τον ίδιο εκπαιδευτικό, γεγονός που εξασφαλίζει την απόλυτη ισότητα. Θα γλυτώσουμε έναν σκασμό λεφτά από μισθούς, επιδόματα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, οπότε το χρέος μας θα εξανεμιστεί άμεσα, αφού δε θα χρειαζόμαστε πια τόσους εκπαιδευτικούς.
Οι μόνοι που θα χρειάζονται θα είναι οι… προβολατζήδες. Και νομίζω ότι ένας άντε δυο από αυτούς σε κάθε σχολική μονάδα αρκούν για να γίνεται η δουλειά!

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Αννούλα μου, συρρίκνωσες το σχολικό έτος!!!

Αυτό κι αν ήταν απόφαση! Το Υπουργείο Παιδείας έδωσε ρέστα και του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Αποφάσισε ότι το σχολικό έτος φέτος λήγει στις δέκα (10) Μαΐου!!! Από όπου κι αν το εξετάσω, μου προκαλεί απέραντη χαρά κι αφόρητη ευφορία. Η σκέψη και μόνο ότι στις 12 Μαΐου οι μαθητές γράφουν το μάθημα της Έκθεσης και άρα στις 12 ½ Μαΐου αρχίζουν οι διακοπές μου είναι υπεραρκετή για να πετάω στα ουράνια!
Εντάξει, αυτό από μόνο του μπορεί να λέει πολλά για μένα αλλά δεν μπορεί να λέει και πολλά για την ανθρωπότητα, οπότε ας εξετάσουμε την απόφαση πιο σφαιρικά. Τα σχολεία, ως συνήθως, άνοιξαν φέτος γύρω στις 10, 11 Σεπτεμβρίου. Ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι η τυπική διάρκεια του φετινού σχολικού έτους είναι οχτώ (8) γεμάτοι, κοπιαστικοί και εποικοδομητικοί μήνες μελέτης και μάθησης. Αυτή βέβαια ήταν η τυπική και παρέμεινε τέτοια, γιατί αν προσπαθήσουμε να δούμε την ουσιαστική, παθαίνουμε μια απειροελάχιστη λαχτάρα. Από τους οχτώ μήνες πρέπει να αφαιρέσουμε τον ένα, αφού Χριστούγεννα και Πάσχα από δεκαπέντε μέρες μας κάνουν ένα γεμάτο μήνα διακοπών. Μας μένουν, λοιπόν, εφτά μήνες. Από αυτούς, όμως, πρέπει να αφαιρέσουμε τις μέρες σχολικών ή εθνικών αργιών, μέρες απεργιών των εκπαιδευτικών ή αποχής των μαθητών, μέρες για εκλογές μαθητών, μέρες για εκλογές εκπαιδευτικών, Σαββατοκύριακα, μέρες εκδρομών -περιπάτων, ημερήσιων, πολυήμερων, περιβαλλοντικών! Τι μας μένει τότε;
Αν απαντήσατε: «Μια τρύπα στο νερό», βρήκατε τη σωστή απάντηση.
Και γι αυτή ακριβώς την τρύπα υπεύθυνο είναι το Υπουργείο Παιδείας και κυρίως η Υπουργός Άννα. Και γι αυτό και μόνο αξίζουν χίλια μπράβο! Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Γιατί εδώ που τα λέμε, όλοι φαίνεται να συγκλίνουν στην άποψη ότι το σχολείο δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Οπότε, σκέφτονται(;) οι υπεύθυνοι, γιατί να το κουράζουμε το πράγμα; Περιορίζουν το σχολικό έτος και λύνεται το πρόβλημα. Μεταξύ μας τώρα, η συρρίκνωση αυτή δε λύνει το παραμικρό πρόβλημα αλλά τουλάχιστον περιορίζεται το κακό που μπορεί να κάνει το σχολείο.
Δηλαδή, θα ήταν καλύτερο να κοροϊδευόμαστε; Δεν υπάρχει μάλλον κανείς που να πιστεύει ότι το σχολείο θα μπορούσε να προσφέρει, ακόμα κι αν διανυκτέρευε καθόλη τη διάρκεια του έτους. Τι πιο λογικό, λοιπόν, από το να μειώνεται σταδιακά η διάρκειά του;
Το μέτρο, βέβαια, λένε κάποιοι φαρμακόγλωσσοι, θα ήταν πολύ πιο δίκαιο και εποικοδομητικό αν και οι εκπαιδευτικοί πληρώνονταν μόνο για τις πραγματικές μέρες εργασίας τους κι όχι για όλο το χρόνο… Τέλος πάντων, αυτά εγώ τα βρίσκω μικροπρέπειες και δεν ασχολούμαι. Άλλωστε είμαστε μια πλούσια χώρα κι αν η χώρα φορούσε παντελόνια, «θα της έτρεχαν από τα μπατζάκια», οπότε δε μας απασχολούν τα οικονομικά μεγέθη του μέτρου.
Αρκετοί κακεντρεχείς θα σκεφτούν: Μα σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως το σχολείο, χωράει πλάκα; Κι εγώ τότε θα πάρω το θάρρος και θα πω ότι σε τέτοιες υπουργικές αποφάσεις μόνο πλάκα χωράει, γιατί αν το δούμε σοβαρά, θα μας πάρουν τα κλάματα.
Πρόκειται για απόφαση χωρίς την παραμικρή λογική. Άλλωστε η ίδια η υπουργός μια εβδομάδα πριν, σε τηλεοπτική εμφάνισή της, δήλωνε ότι το σχολικό έτος έχει συρρικνωθεί πολύ και ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις έπρεπε να αρχίσουν αργότερα, ώστε να αυξηθεί η διάρκεια του σχολικού έτους και έργου(;). Αυτό για την Υπουργό Άννα μεταφράζεται σε μείωση του σχολικού έτους. Πολύ λογικό! Χρειάστηκε η πάροδος ορισμένων μόνο ημερών, ώστε η Υπουργός Άννα να πειστεί ότι τελικά το σχολικό έτος είναι υπεραρκετό και άρα έπρεπε να μειωθεί περαιτέρω.
Ας μην ασχοληθώ με τις υπόλοιπες τάξεις. Ας ασχοληθώ μόνο με την Τρίτη Λυκείου που θεωρείται κομβική για το μέλλον αρκετών παιδιών. Φαντάζομαι ότι οι υπεύθυνοι σκέφτηκαν ότι το έργο του σχολείου έχει περαιωθεί. Σκέφτηκαν ότι η παράδοση, εξέταση, αφομοίωση και επανάληψη της ύλης για τις πανελλαδικές εξετάσεις χρειάζονται κάπου εκατό(;) μέρες για να ολοκληρωθούν χωρίς προβλήματα. Και μετά η Υπουργός Άννα θα αναρωτιέται για ποιο λόγο τα παιδιά τρέχουν στα φροντιστήρια-γάγγραινες από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού; Δηλαδή, αν αναρωτιέται και γι αυτό, τι να πει κανείς! Όσο για το άγχος των τελειοφοίτων που έχουν προγραμματίσει την προετοιμασία τους όχι με μέρες αλλά με ώρες και δευτερόλεπτα… Αυτό μάλλον το έχουν γραμμένο κάπου που δε μου επιτρέπει η ανατροφή μου να αναφέρω. Άλλωστε για παιδιά πρόκειται. Ποιος ασχολείται με αυτά;
Σε μια περίοδο που το Υπουργείο κόπτεται για την αναβάθμιση του σχολείου, για την ανάγκη αυτό να προσφέρει πιο πολλά και πιο ουσιαστικά εφόδια στα παιδιά, τι κάνει; Μειώνει στο ελάχιστο τις μέρες της σχολικής χρονιάς. Και μετά φταίνε άλλοι για την απαξίωση και την αμφισβήτηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Μα όλοι οι εμπλεκόμενοι δεν κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τελειώνουμε μ’ αυτό το πράγμα που λέγεται σχολείο;
Εγώ ένα μόνο δεν καταλαβαίνω. Για ποιο λόγο η Υπουργός Άννα το πάει σταδιακά; Γιατί δεν μας ανακοινώνει μια και καλή ότι ο στόχος της είναι η σχολική χρονιά να τελειώνει με την έλευση των Χριστουγέννων και να ησυχάσουμε; Έτσι κι αλλιώς, η προετοιμασία γίνεται στα φροντιστήρια. Και κάποιος βρε παιδιά, να της θυμίσει ότι τόσοι και τόσοι πριν από αυτή μάς έχουν μπουχτίσει με τις «επαναστάσεις στην εκπαίδευση» και ότι, με τέτοια μυαλά, όσα κι να προσπαθήσει να κάνει, στην ιστορία θα μείνει ως η «Αννούλα που συρρίκνωσε το σχολικό έτος» και μάλλον θα μείνει μόνο γι αυτό.