Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Θέλω «λευκές διακοπές», τώρα!

Άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε καμιά φορά εμείς. Και δεν πρόκειται να δούμε, γιατί δεν είμαστε λαός! Μη με ρωτήσετε τώρα «μα τι είμαστε, επιτέλους», γιατί απλώς το αγνοώ. Μια πρόταση της προκοπής έπεσε στο τραπέζι για διαβούλευση και αντί να την αγκαλιάσουμε με θέρμη, πέσαμε να κατασπαράξουμε τους προτείνοντες, τους αποδέκτες κι εκείνους που μπορεί να ωφεληθούν. Δηλαδή, τι κακό έχει να θεσπιστεί και στη χώρα μας μια «λευκή εβδομάδα»; Δε χορτάσαμε τη μαυρίλα πια; Οι υπόλοιποι που την έχουν -ακόμα δεν κατέβηκαν από τα δέντρα- κουτορνίθια είναι; Εντάξει, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εκείνοι... Αλλά με στερεότυπα θα πορευτούμε στην ανάπτυξη; 
Να εξετάσουμε σοβαρά κάτι, δε γίνεται έστω μια φορά χωρίς γκρίνια, υποκρισία και κακεντρέχεια; Μάλλον δε γίνεται! Και ρωτώ σοβαρά. Άντε και θεσπίστηκε η «λευκή εβδομάδα», έχουμε να χάσουμε κάτι; Όχι, πέστε μου να το ξέρω. Πού είναι το κακό; Και μην ακούω ανοησίες του στιλ: «χάνονται πολύτιμες ώρες μαθημάτων» και άλλα κουραφέξαλα. Απαιτώ σοβαρότητα. Όλοι αυτοί που έπεσαν να ξεπουπουλιάσουν τους ξενοδόχους που το πρότειναν, τι έλεγαν μέχρι τώρα; Δεν έλεγαν ότι τα παιδιά τζάμπα και βερεσέ πηγαίνουν σχολείο; Δεν ισχυρίζονταν ότι τούβλα μπαίνουν, στούρνοι βγαίνουν; Ε, λοιπόν; Δεν είναι ωραίο να γλυτώσουν τα καημένα τα στουρνάκια από το κακό που τους κάνει το σχολείο για μια βδομαδούλα; Μην ανησυχείτε. Τα φροντιστήρια Μ.Ε. και ξένων γλωσσών, τα ωδεία, οι σχολές χορού και βάλε, θα συνεχίσουν να δουλεύουν κανονικά και τη «λευκή» και τη Μεγάλη και οποιαδήποτε εβδομάδα, οπότε οι μαθητές, απερίσπαστοι από το σχολείο, θα ασχοληθούν με τη μόρφωσή τους. Κενά στη διαπαιδαγώγηση σίγουρα δε θα φανούν. 
Εντάξει, θα είναι λίγο βιαστική η απόφαση, αν ληφθεί τώρα και υλοποιηθεί άμεσα. Πού να βρεις τέτοια εποχή ελεύθερο δωμάτιο στις Άλπεις ή έστω στο Bansko για το Μάρτιο; Γιατί μη μου πει κανείς ότι κάποιοι είχαν στο νου τους τον εσωτερικό τουρισμό, γιατί θα πάθω νευρικό κλονισμό από τα γέλια. Εδώ δεν καταφέραμε να κρατήσουμε στο εσωτερικό τις πατροπαράδοτες πενθήμερες εκδρομές, θα κρατήσουμε τους εκδρομείς της «λευκής εβδομάδας»; Γέμισαν η Κωνσταντινούπολη (που πάλι με χρόνια με καιρούς...), η Ρώμη, η Βιέννη και η Βουδαπέστη με μαθητόκοσμο από την Ελλάδα. Δηλαδή, αυτές οι εκδρομές, που είναι σίγουρα λεφτά, δεν ενδιαφέρουν τους Έλληνες ξενοδόχους και την Κυβέρνησή μας και τους ενδιαφέρουν οι μεμονωμένες και αβέβαιες «λευκές»; 
Όχι! Σωστό και δίκαιο το μέτρο αλλά μη γίνει βεβιασμένα. Θα το κάψουμε. Έχουμε χίλια δυο στραβά ως λαός. Δεν αντιλέγω. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να μας προσάψει αυθαιρεσία στις διακοπές. Δε θα πούμε όχι στις διακοπές. Ποτέ δεν είπαμε. Και γι αυτό άλλωστε φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ναι αλλά θέλουμε διακοπές με νόημα. Με ένα θέμα βρε αδερφέ. Διαφορετικά δε μας κάθεται. Λατρεύουμε τα Χριστούγεννα, γιατί γιορτάζουμε την έλευση του Θεανθρώπου, έστω κι αν δεν πατάμε το πόδι μας στην εκκλησία. Το θέλουμε το Πάσχα μας, γιατί κάτι άλλο γιορτάζουμε. Το ίδιο και καλύτερα ακόμα, γουστάρουμε τις εθνικές επετείους, το καλοκαίρι, τις κοπάνες από τη δουλειά και πάει λέγοντας. Τις θέλουμε τις αργίες μας, γιατί τις έχουμε συνδέσει με κάτι. Τη «λευκή εβδομάδα» με τι να τη συνδέσουμε έτσι απότομα; Με ξεκούραση; Απλώς; Μα τι είμαστε; Τεμπελαράδες ολκής είμαστε; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Να ξεκουραστούμε από τι; Με 30% ανεργία, με άλλη τόση υποαπασχόληση, με απεργίες, με καταλήψεις, με γεμάτες καθημερινά και από πρωίας τις καφετέριες από εργαζομένους κάθε κλάδου, η «λευκή εβδομάδα» μας μάρανε για να φτιάξουμε φράπα; Είναι σοβαρό το πράγμα. Ας εντοπίσουμε, λοιπόν, πρώτα το θέμα και μετά αποφασίζουμε και για «εμπριμέ δεκαπενθήμερο» και για «τυρκουάζ μήνα» αλλά πρώτα το θέμα. 
Έτσι είναι αλλά είμαστε μίζεροι. Να μη δούμε το καλό, επειδή το σκέφτηκαν άλλοι πρώτοι. Κι αρχίζουμε τα «μα είναι εποχές αυτές για διακοπές;» και κάτι χυδαία όπως «τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και μεταξωτούς κώ...ους» και «πού θα βρει τα χρήματα για σκι ο Έλληνας;». Σε όλους αυτούς εγώ αντιπαραθέτω «τον κώ...ο του κλα...ιάρη, ο τόπος του φταίει». Ένα σκασμό χρήματα για μεζονέτες βρήκαμε. Και για εξοχικά βρήκαμε. Και για αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Και για αγορές προϊόντων πολυτελείας. Για όλα αυτά βρήκαμε και δεν μπορούμε τώρα να βρούμε για τις διακοπές της «λευκής εβδομάδας»; Άμα υπάρχει θέληση και γι αυτές θα βρούμε αλλά είπαμε. Είμαστε ανάποδοι άνθρωποι. 
Να τα λέμε με το όνομά τους τα πράγματα. Το μέτρο της «λευκής εβδομάδας» δεν έχει τίποτε αρνητικό. Προτείνω μάλιστα και άγαλμα για τους εμπνευστές του. Το άγαλμα του καλού ξενοδόχου. Δεν ειρωνεύομαι. Το εννοώ. Γιατί οι ξενοδόχοι είναι πλέον το πρότυπο. Η έκφραση της κοινωνίας των πολιτών. Και η κυβέρνηση καλά θα κάνει να εισακούσει την πρόταση. Και μετά να εισακούσει τις προτάσεις κι άλλων πολιτών που θα προτείνουν καθιέρωση διακοπών σε άλλες περιόδους. Διακοπές για τον τρύγο, για το ψέκασμα του δάκου, για μασάζ, για γουρουνοχαρά, για την έλευση της Τρόικας ας πούμε. Εννοείται ότι προτάσεις με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικότητάς μας θα πρέπει να συνεχίσουν να απορρίπτονται πάραυτα και οι προτείνοντες να αποκεφαλίζονται δημόσια για παραδειγματισμό. Δηλαδή και που κάνουμε ότι δουλεύουμε, κοροϊδεύουμε πια κανέναν;
Μπορεί, και μάλιστα άμεσα, να δούμε «λευκή εβδομάδα» αλλά δυσκολεύομαι να εντοπίσω και έναν λόγο που θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή και σε άσπρες μέρες. 

Ο κ. Ζάχος στηρίζοντας ενεργά την πρόταση έχει ήδη 
ξεσκονίσει τα πέδιλα του σκι αλλά και τις après ski μπότες του.