Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Ο υπουργός Παιδείας κάνει... πλάκα!!!

Λατρεύω τον υπουργό Παιδείας. Όχι τον εκάστοτε. Τον νυν λατρεύω. Θα σας φαίνεται παράξενο αλλά δεν είναι. 
Μικρό παιδί είχα ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα λεγόταν «μάνα». Η μάνα μου, λοιπόν, με μάλωνε διαρκώς: «Πότε θα σοβαρευτείς, βρε παιδάκι μου; Όλα αστεία τα βλέπεις. Τίποτα δεν παίρνεις στα σοβαρά»! Για τη μητέρα μου, όπως και για την πλειονότητα των ανθρώπων, σοβαρότητα σήμαινε: Σταματάς να γελάς, και με ύφος χιλίων καρδιναλίων πορεύεσαι. Καθετί που συμβαίνει πρέπει να ανάγεται σε τραγωδία, το προσεγγίζεις μίζερα, με περισσή σοβαροφάνεια ή το προσπερνάς. 
Είχα τελείως διαφορετική αντίληψη. Μετά από χρόνια συνεχίζω να πιστεύω ότι το χιούμορ είναι η πιο σοβαρή αντιμετώπιση της ζωής. Το ίδιο κάνει και ο υπουργός, γεγονός, λοιπόν, αρκετό για να τον λατρεύω. Ο υπουργός έχει χιούμορ και δε χάνει ευκαιρία να το δείχνει. Του έδωσαν μια θέση κι αυτός την αξιοποιεί για να κάνει πλάκα. Δεν εξηγούνται διαφορετικά οι αλλαγές επί αλλαγών που προωθεί ως προς το νέο Σύστημα Εισαγωγής πριν καν αυτό τεθεί σε εφαρμογή. Κάνει μια αλλαγή, ξεσηκώνει θύελλα διαμαρτυριών και λίγο μετά επαναλαμβάνει το ίδιο. Σκέφτεται μια άλλη, ηρεμεί εκείνους που διαμαρτύρονταν ξεσηκώνοντας, όμως, κάποιους άλλους. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται και αν μη τι άλλο, έχει... πολλή πλάκα. 
Μετά από μέρες αδράνειας ο υπουργός επανήλθε. Ανακοινώνει, ο καλός μας, ότι την τάδε μέρα θα δοθεί στη δημοσιότητα η Τράπεζα Θεμάτων. Οι ενδιαφερόμενοι συνωστίζονται μπροστά στις οθόνες και τα πληκτρολόγια, τρελαίνονται στα “refresh” αλλά μάταια. Ο υπουργός απλώς ανακοινώνει ότι η δημοσίευση της Τράπεζας θα γίνει σε λίγες μέρες... Καλό. Θυμίζει τις απλοϊκές πλάκες των παιδικών χρόνων μας. 
Το καλύτερο, βέβαια, είναι αυτό που κάνει με τα μαθήματα που θα περιλαμβάνονται στις «νέου τύπου» Πανελλαδικές. Διαμαρτυρίες, πανικός, ξεσηκωμός από εκείνους που πλήττονται χάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα. Και γιατί και πώς και ωχ αμάν αμάν. Διαλύεται στο γέλιο ο υπουργός. Βαριέται, όμως, εύκολα οπότε... Άλλη αλλαγή στο προσκήνιο. Βγαίνει το ένα μάθημα, μπαίνει το άλλο. «Φύγε εσύ, έλα εσύ». Χαρές στο στρατόπεδο που βλέπει τις ώρες των ιδιαιτέρων να αυξάνουν. Γκρίνιες και διαμαρτυρίες από το στρατόπεδο των χαμένων. Γέλια και πάλι ο υπουργός. 
Μια τέτοια φάση ζούμε και τώρα. Ο υπουργός σκέφτηκε να βγάλει τη Λογοτεχνία από τις Πανελλαδικές εξετάσεις κάποιων επιστημονικών πεδίων. Το ίδιο έκανε και με τη Χημεία, η οποία θα αντικαθίσταται από την Πληροφορική για την εισαγωγή σε κάποιες σχολές. Και πάλι γκρίνιες και πάλι στομφώδεις, βαρύγδουπες ανακοινώσεις και κυρίως επιστολές προς τον υπουργό. Επιστολές ανοιχτές μάλιστα, ώστε να μην κουράζεται να τις ανοίγει ο άνθρωπος. Από τη μια, οι φιλόλογοι να τονίζουν την «αναμφισβήτητης διαχρονικής αξίας και τεράστιας μορφωτικής δύναμης νεοελληνική λογοτεχνική γλώσσα, τόσο της ποίησης και όσο και της πεζογραφίας». Από την άλλη, οι χημικοί να συγχαίρουν (να και η ειρωνεία) «τον Υπουργό Παιδείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο για την εξαιρετικά επιτυχημένη εν ψυχρώ εκτέλεση της Επιστήμης της Χημείας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση».
Προσωπικά δεν το πιάνω. Δηλαδή, η αξία ενός μαθήματος εξαρτάται από το αν εξετάζεται πανελλαδικά; Όχι βέβαια! Το μόνο που εξαρτάται από το αν ένα μάθημα εξετάζεται πανελλαδικά είναι οι ώρες ιδιαιτέρων που θα προκύψουν από την ανάγκη που θα δημιουργηθεί. Άρα το μόνο που εξαρτάται είναι το αν κάποιοι θα έχουν πρόσβαση στην πίτα που λέγεται μαύρα κέρδη από τα ιδιαίτερα. Διαφορετικά δεν το πιάνω. Αν ο καθηγητής τόσο πονάει για το μάθημά του, δε θα το διδάσκει με εξαιρετικό τρόπο στην αίθουσα; Και τότε δε θα βοηθήσει τους μαθητές του να το καταλάβουν, να το αγαπήσουν και να το αξιοποιήσουν στη ζωή τους; Δηλαδή, είναι καλύτερα ένα μάθημα να συνδέεται με το άγχος των πανελλαδικών, με την αποστήθιση, με την αγωνία της επίδοσης; Οι μαθητές αποκομίζουν περισσότερα τότε; Δεν είναι καλύτερα ένα μάθημα να προσεγγίζεται χαλαρά μέσα στις αίθουσες με την καθοδήγηση φωτισμένων εκπαιδευτικών; Είναι σίγουρο ότι, χωρίς τον πέλεκυ των εξετάσεων, οι μαθητές θα αποκομίσουν κι από τη Λογοτεχνία κι από τη Χημεία πολύ περισσότερα. 
Ο υπουργός βρήκε τον μπελά του. Και το μόνο που τον σώζει είναι να... σοβαρευτεί, να αποφασίσει επιτέλους τι θέλει, ποιους θα ικανοποιήσει και ποιους θα αφήσει παραπονεμένους. Να τα βάλει κάτω, να μετρήσει τα κουκιά-ψήφους που θα κερδίσει σε κάθε περίπτωση και να αφήσει τις δοκιμές. 
Το να προτείνω εγώ κάποιος να σκεφτεί τους άμοιρους τους μαθητές και την αγωνία τους είναι τραβηγμένο. Οπότε δε θα το κάνω! 

*Ο κ. Ζάχος βρήκε εξαιρετική και την πλάκα με τους 
εθελοντές εκπαιδευτικούς που θα αμείβονται με και μάλλον θα τρώνε... μόρια

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Μια... Τράπεζα στον τάφο της Αμφίπολης

Γενικά, με τις τράπεζες η χώρα μας δεν τα πάει καλά. Μια που οι βλαμμένες ζητούν πίσω και με τόκους όσα μας δάνεισαν, μια που πλέον οποιαδήποτε πληρωμή προς το κράτος περνάει από αυτές, προκάλεσαν έλλειψη εμπιστοσύνης, ταύτισή τους με την πλουτοκρατία και το βάρβαρο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα, που αντιμετωπίζει τους λαούς ως υποζύγια και άλλα ωραία και... «ξύλινα». Τέλος πάντων, μια κάπως αρνητική εικόνα την είχαμε γι αυτές. Τώρα το κακό παράγινε. Και οι κακόμοιρες δε φταίνε σε τίποτα. Όχι, η ευθύνη δε βαρύνει τα τραπεζικά ιδρύματα. Βαρύνει εξολοκλήρου το Υπουργείο Παιδείας.
Τώρα που οι τράπεζες αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας, που ο αριθμός τους συρρικνώνεται, έρχεσαι βρε υπουργείο και ιδρύεις μια ακόμα τράπεζα; Μα πόσο... «υπουργείο» πρέπει να είσαι, για να το κάνεις; Και άντε την ίδρυσες. Έχεις εξασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία της πριν την εφαρμόσεις; Καλά καλά δεν είχες, βρε υπουργείο, τη φαντασία να της βρεις ένα αξιοπρεπές όνομα, πώς τη ρίχνεις στην αγορά; Άκου εκεί «Τράπεζα Θεμάτων»! Πολύ ωραίο όνομα. Πετυχημένο. Όλη η φαντασία της ανθρωπότητας εξαντλήθηκε στην αναζήτησή του. 
Δηλαδή, πώς θα φαινόταν μια τράπεζα που θα λεγόταν «Τράπεζα Χρημάτων»; Ωραίο θα φαινόταν; Ρίξε βρε υπουργείο, ε... υπουργείο, μια ματιά στην πιάτσα. «Εθνική Τράπεζα» η μια! Ωραίο. Αποπνέει μια αίσθηση «εθνικού», δικού μας, οικείου. Λες «θα την εμπιστευτώ, βρε παιδάκι μου, γιατί το εθνικό είναι αλλιώς». «Τράπεζα Πίστεως» η άλλη! Καλό. Χτυπάει στο συναίσθημα, φέρνει στο μυαλό εμπιστοσύνη. Το πάει λίγο και στο θρησκευτικό. «Πιστεύω εις μιαν Τράπεζα, μητέρα παντοκρατόρισα...». «Τράπεζα Πειραιώς» η τρίτη. Το ακούει ο γαύρος και τρέχει. Σου λέει μπορεί και να κληρώνουν εισιτήρια για το ντέρμπυ των αιωνίων. Αυτά είναι. Όλοι κάτι λένε με το όνομα.
Κι εσύ, υπουργείο, τι πήγες και βρήκες. Σαν φτωχός συγγενής. Θα μου πεις, όλα τα άλλα είναι εντάξει και με έπιασε πρεμούρα με το όνομα; Τίποτα δεν είναι εντάξει. Λες και την «ίδρυσαν» άσχετοι με την ελληνική πραγματικότητα. Για «τράπεζα θεμάτων» ακούμε και «τράπεζα θεμάτων» δε βλέπουμε. Μα δεν την έλεγαν «Κρυμμένη Τράπεζα»; Πιο πιασιάρικο θα ήταν. Και πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αφού κάποιες στιγμές με πιάνω να σκέφτομαι: «να δεις που η “τράπεζα θεμάτων” είναι θαμμένη στον “τάφο της Αμφίπολης”». Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι εργασίες εκεί κωλυσιεργούν, γιατί θα αποκαλυφθεί ότι ο «ένοικος» είναι η τράπεζα, η αρχαιολογική σκαπάνη θα τη φέρει στο φως και το υπουργείο δε θα ξέρει τι να την κάνει.
Τράπεζες ήθελε το υπουργείο. Όλο πόζα και ιδέα. Κοντεύει η ώρα των πανελλαδικών με το καινούριο σύστημα και οι μαθητές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Κοντά 160.000 μαθητές (Α’ και Β’) Λυκείου πορεύονται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Και μαζί με αυτούς γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, νονοί και νονές, θείοι και θείτσες υποψηφίων. Μη βάλω και τις μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικών αλλά και παραπαιδευτών (εμείς της παραπαιδείας).
Κι άντε και εμφανίζεται η «ΤΘ». Έχεις σκεφτεί, βρε υπουργείο, πώς θα εξαλείψεις τις αδικίες της; Θέλεις οι εξετάσεις της Α’ και Β’ Λυκείου με την «ΤΘ» να μετρούν για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Διασφάλισε πρώτα την αντικειμενικότητα. Βάλε όλα τα παιδάκια να διαγωνίζονται σε κοινά θέματα, την ίδια μέρα, με άγνωστους επιτηρητές, με βαθμολόγηση από σώμα βαθμολογητών, με καλυμμένα τα ονόματα και μετά να μετράει και για την προαγωγή και για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και για την αποστολή στον Άρη.
Το υπουργείο αγνοεί τι έγινε κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής της «ΤΘ»; Για άλλα κι άλλα του στέλνουν sms του υπουργού. Γι αυτό δε βρέθηκε ένας να στείλει; Αγνοεί την... πιθανότητα εκπαιδευτικοί (ιδιωτικοί ή δημόσιοι) να βοήθησαν λίγο(!) τους μαθητές τους; Και ναι ναι, ξέρω ότι οι εκπαιδευτικοί μας είναι «νερό για λειτουργιά» και ότι δεν κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα και ότι κι αν κάνουν, αποκλείεται να βοηθούν τους μαθητές τους που τυχαίνει να είναι και μαθητές τους στο σχολείο που διδάσκουν. Υποθέσεις κάνω. Και μήπως δε μάθαμε για ιδιωτικό σχολείο που έπαιρνε νωρίτερα τα θέματα και προετοίμαζε τους μαθητές του; Αλήθεια, τι έγινε με αυτούς τους μαθητές; Κλήθηκαν να ξαναδώσουν ή κατοχύρωσαν τα εικοσάρια που τους εξασφάλισε το σχολείο; 
Είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει, όταν οι γονείς των μαθητών της Α’ και Β’ Λυκείου καταλάβουν τι συμβαίνει και ποιες αδικίες κρύβει το σύστημα. Πιθανώς θα το αντιληφθούν, όταν τα βλαστάρια τους χάσουν τη σχολή της αρεσκείας τους, εξαιτίας της «ΤΘ». Και τότε δε θα είναι καλά τα πράγματα ούτε για το υπουργείο ούτε για κανέναν! Οπότε, βρε υπουργείο, μήπως να σκεφτείς πιο λογικά την εφαρμογή της «ΤΘ», πριν να είναι αργά; Μην είσαι πέρα για πέρα... «υπουργείο».
Μήπως να σταματήσουν πάραυτα οι ανασκαφές στην Αμφίπολη και να αφήσουμε στην ησυχία της την «ΤΘ». Άντε να της κάνουμε και κανένα τρισάγιο και... αιωνία της η μνήμη!

Ο κ. Ζάχος πιστεύει ότι οι γονείς θα πρωταγωνιστούν 
στις επόμενες καταλήψεις σχολείων. 
Και θα έχουν και δίκιο!