Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Χαμένες βεβαιότητες (iii.Το βιογραφικό του πρωταγωνιστή)


iii.Το βιογραφικό του πρωταγωνιστή

Πριν λίγα μόλις χρόνια, κύρια απαίτηση των καταναλωτών ήταν πόσο γρήγορα ή πόσο καλά μπορούσε ένα προϊόν ή μια υπηρεσία να καλύψει τις ανάγκες τους. Η ταχύτητα και η ποιότητα ήταν τα ζητούμενα ενώ η τιμή έμπαινε σε δεύτερη ή και σε καμιά μοίρα. Η εποχή αυτή μοιάζει τόσο μακρινή όσο και η εποχή των δεινοσαύρων. Πλέον, το ενδιαφέρον στρέφεται αρχικά και κάποτε αποκλειστικά στην τιμή. Τα υπόλοιπα έπονται. Αν πωλητής και καταναλωτής «δεν τα βρουν» στην τιμή, κάθε άλλη συζήτηση είναι περιττή. 
Λίγες μέρες πριν συζητούσα με μαθητές μου για τη νέα οικονομική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και τις (μη) αντιδράσεις της αγοράς. Σε ερώτηση τι θα έκαναν οι ίδιοι, ως έμποροι και επιχειρηματίες, ακούστηκαν διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Κάποιοι διατύπωναν απόψεις όπως: «η κατάσταση είναι δύσκολη», «ο κόσμος δεν έχει λεφτά», «δεν κινείται τίποτα», «τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο». Οι συγκεκριμένοι κατάληγαν, γεμάτοι απαισιοδοξία, στο ότι ο εμπορικός κόσμος και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει κάτι. Άλλοι βέβαια, είχαν τελείως διαφορετική προσέγγιση. Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές δυσκολίες υποστήριζαν ότι θα άλλαζαν τελείως την πολιτική τους, προσαρμόζοντάς την στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. «Θα συζητούσα με τον ιδιοκτήτη σημαντική μείωση του ενοικίου», «θα έψαχνα καινούριους, πιο φτηνούς προμηθευτές», «θα περιόριζα το κέρδος μου, χωρίς να υποβαθμίσω την ποιότητα». Οι πρώτοι, αν και νέοι, έχουν ήδη ασπαστεί κατεστημένες και καταστροφικές ιδέες. Οι δεύτεροι, αν και νέοι, έχουν τις λύσεις εκεί που οι μεγαλύτεροι σηκώνουν τα χέρια ψηλά. 
Παιδιά δεκαέξι και δεκαεφτά ετών δείχνουν ικανά να αφουγκραστούν τις απαιτήσεις της αγοράς και να κατανοήσουν τις αναγκαίες αλλαγές. Αυτά τα παιδιά ίσως μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και για να πω την αλήθεια, καθόλου άσχημος μου φαίνεται. Την ίδια στιγμή άνθρωποι της αγοράς με πείρα ετών, δε δείχνουν ικανοί να κατανοήσουν τι συμβαίνει γύρω τους, πόσο μάλλον να αντιδράσουν σ’ αυτό. Αρνούνται να δεχτούν ότι η εποχή της οικονομικής άνεσης, της αναζήτησης της πολυτέλειας χωρίς όριο, έχει πεθάνει. Αρνούνται να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα και να προσαρμοστούν σ’ αυτά. Οδηγούνται σε ένα «τέλος», επειδή δε βλέπουν την «αρχή» που βρίσκεται μπροστά μας. 
Είναι καιρός να αποδεχτούμε (όσο κι αν πληγώνει κάποιους αυτό) ότι η αξία της πείρας έχει χαθεί, γιατί βρομούσε συντηρητισμό. Στο ταξίδι της προς τη λήθη παρασύρει εκείνους που συνεχίζουν να επενδύουν σε ξεπερασμένες αξίες, μεθόδους και επιλογές. Είναι καιρός να αποδεχτούμε (κανέναν πληγώνει αυτό) ότι αρκετοί νέοι, που αρνούνται την αυθεντία των προηγούμενων γενιών, θα τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από τους γονείς τους. Κι αυτό έχει την εξήγησή του. Οι νέοι είναι πιο κοντά στις απαιτήσεις που εδραιώνονται. Το βιογραφικό τους έχει περισσότερα στοιχεία πρωταγωνιστή από όσα θα μπορούσε να έχει το βιογραφικό οποιουδήποτε ανθρώπου με πολύπειρο αλλά σάπιο μυαλό. 
Είναι οι νέοι αλλά και όσοι λειτουργούν σαν νέοι εκείνοι που κινούνται άνετα σήμερα, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Απαλλαγμένοι από στερεότυπα, τεχνικές και ιδεολογίες που γοήτευσαν στο παρελθόν αλλά σήμερα οδηγούν σε προβλήματα, είναι έτοιμοι να εξοικειωθούν με τη μεταβολή. Τουλάχιστον δεν τους τρομάζει, οπότε και δεν της αντιστέκονται. Την προσεγγίζουν, παλεύουν να την κατανοήσουν και συνήθως την απολαμβάνουν, οπότε μπορούν και να την αξιοποιήσουν. Καθετί καινούριο προκαλεί στους νέους ενθουσιασμό ενώ στους συντηρητικούς θλίψη και αντίδραση. Είναι τα «ανοιχτά μυαλά» που μας χρειάζονται, γιατί μπορούν να προτείνουν λύσεις ρεαλιστικές για τον περιορισμό των ελλειμμάτων, για την εξυγίανση των θεσμών που καταρρέουν, για τον εκδημοκρατισμό των κρατών και κυρίως της Ευρώπης, για τον περιορισμό των προβλημάτων που μας απειλούν, για την ανάπτυξη που μας λείπει. 
Τι χρειάζεται πλέον, ώστε οι νέοι πρωταγωνιστές να ανέβουν στη σκηνή; Κάτι απλό όσο και δύσκολο. Αρκετοί έφηβοι αναρωτιούνται για ποιο λόγο οι μεγαλύτεροι δεν προωθούν λύσεις που στα μάτια των ίδιων δείχνουν αναγκαίες και απλές. Αυτή η ομάδα νέων -αξιοσημείωτα πολυπληθής- δυσκολεύεται να δεχτεί ότι είναι η άγνοια και ο συντηρητισμός που εμποδίζει το κατεστημένο να δώσει λύσεις. Δυσκολεύεται να πιστέψει ότι ακόμα και άτομα που κατέχουν σημαντικές οικονομικές και πολιτικές θέσεις δε διαθέτουν τα εφόδια που απαιτεί η διαχείριση των σημερινών δεδομένων. Όταν αυτοί ή αρκετοί από αυτούς τους νέους συνειδητοποιήσουν το τέλος της πείρας ως αυθεντίας, δε θα αργήσουν να εξεγερθούν και να απαιτήσουν το ρόλο που τους ταιριάζει. Το ρόλο του πρωταγωνιστή. Άλλωστε το βιογραφικό τους δείχνει ότι τον αξίζουν. Το ζητούμενο είναι να το αποδεχτούν οι ίδιοι.

4 σχόλια:

evropeos είπε...

Μιας και αναφέρεστε (έμμεσα ή άμεσα) στην "Ανάπτυξη" θα ήθελα να προσθέσω ότι όλα αυτά τα χρόνια πολλά ειπώθηκαν και πολύ μελάνι χύθηκε όσον αφορά την έννοια της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Τι εννοούν άραγε τα κόμματα όταν αναφέρονται στον όρο ΑΝΑΠΤΥΞΗ:

-Ν.Δ: Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να φορτώνουμε την Βουλή με τα παιδιά τα ανίψια και τους μπατζανάκηδές μας, να πηδάμε τον ιδ. τομέα με την φορολόγηση και με όποιον άλλον διαφορετικό τρόπο ανακαλύπτουμε, να βάζουμε τα πελατάκια μας στο δημόσιο, να λέμε και καμιά μακακία για ελεύθερη αγορά, ίσες ευκαιρίες, φιλελεύθερη πολιτική…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…
-ΠΑΣΟΚ: Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να φορτώνουμε την Βουλή με τα παιδιά τα ανίψια και τους μπατζανάκηδές μας, , να πηδάμε τον ιδ. τομέα με την φορολόγηση και με όποιον άλλον διαφορετικό τρόπο ανακαλύπτουμε, να βάζουμε τα πελατάκια μας στο δημόσιο, να λέμε και καμιά μακακία για σοσιαλισμό, δίκαιη κοινωνία και πράσινους ίππους…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…
-ΣΥΡΙΖΑ: Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να φορτώνουμε την Βουλή με τα παιδιά τα ανίψια και τους μπατζανάκηδές μας, να ψαρεύουμε και κανένα παλιοσυνδικαληστή και δημοσιοκοπρόσκυλο του βαθέως ΠΑΣΟΚ για να μας φέρει τίποτα ψηφαλάκια, να λέμε και καμιά αφηρημένη, θολή και σουρεαλιστική οικονομική θεωρία για να σωθεί ο τόπος…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…
-Κ.Κ.Ε: : Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να λέμε κανα ψυχοπονιάρικο για τον εργάτη και τον άνεργο, να έχουμε μια απέχθεια σε κάθε είδους επιχειρηματικότητα να μην επιτρέπουμε να κλείσουν ζημιογόνοι δημ. οργανισμοί, γενικά να αποθεώνουμε το δημόσιο…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…
-Χ.Α: : Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να περνάμε καμιά γριούλα απέναντι, να σαπίζουμε στο ξύλο αυτόν που το δέρμα του είναι πιο σκουρόχρωμο απ’ το μέσο όρο, να λέμε και καμιά μακακία για την καθαρότητα της Ελληνικής Φυλής…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…
-Ανεγκ. Έλληνες: Να στέλνει η κυρα Μέρκελ κανα δυο νταλίκες με 500 ευρα κάθε τρεις και λίγο, να εξυμνούμε δις ημερησίως τον σοφό αλλά βαλλόμενο πανταχόθεν Ελλ. λαό, να λέμε και καμιά μακακία για παγκόσμιες συνωμοσίες, για την Ελληνικότητα της Κάτω Ιταλίας και της Άνω Αιγύπτου, για Ρωσοκινεζικά δάνεια που θα ‘πρεπε να πάρουμε…κι’ ο μήνας να ‘χει εννιά…

Georgios Voutselas είπε...

Αγαπητέ ευροπαίε πολυ ωραία η ανάλυσή σου, μονο μια διόρθωση δεν είναι ανεξάρτητοι ελληνες είναι ΚΑΜΕΝΟΙ (ελληνες?).
Καλη χρονια

evropeos είπε...

Αγαπητέ κ.Voutselas
Αν δείτε πιο προσεκτικά γράφω Ανεγκ. Ελληνες(δηλ. Ανεγκέφαλοι Ελληνες)
Σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ, όπως και στον οικοδεσπότη μας και βέβαια στους αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου.

ΓΚΑΤΖΙΟΣ Χρήστος είπε...

Με τη σειρά μου εκτιμώ πως ο οικοδεσπότης μας δεν είχε την πρόθεση να αναλύσει το πως θα επέλθει οικονομική ανάπτυξη ή την άποψη των πολιτικών κομμάτων γι'αυτήν, αλλά το πως θα μας δώσει μια εικόνα για το πως λειτουργεί το εφηβικό μυαλό όταν χρησιμοποιεί περισσότερη σκέψη και λιγότερο συναίσθημα και τούμπαλιν.