Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Φροντιστήρια για τρομοκράτες

Τα έλεγα και τα ξανάλεγα! Τα έγραφα και τα ξανάγραφα! Μου αρέσει η επανάληψη. Κι άλλοι τα έλεγαν και τα ξανάλεγαν, τα έγραφαν και τα ξανάγραφαν! Τελικά, σε πολλούς αρέσει η επανάληψη. Το αποτέλεσμα, όμως, ένας υπέροχος τζίφος! Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, με το πέπλο της μετριότητας να έχει σκεπάσει τα πάντα. Δε μας έφταναν η μετριότητα των πολιτικών και του «μέσου πολίτη» για να αφυπνιστούμε και να κάνουμε το κουμάντο μας, μπας κι αλλάξει κάτι. Όχι, όλα αυτά δε μας έφταναν και φυσικά ούτε μας περίσσευαν. Έπρεπε να το δούμε όλο το έργο, για να αρχίσουμε να σαλεύουμε. Έπρεπε να δούμε και τους τρομοκράτες -τους «ακραίους πολίτες»- να εκπίπτουν στη μετριότητα, για να σκεφτούμε «βρε, μήπως κάτι δεν πάει καλά στον τόπο αυτό»;
Έτσι είναι. Γιατί όταν βλέπεις τους σημερινούς τρομοκράτες να δρουν με οργάνωση επιπέδου «κλέφτες κι αστυνόμοι» σε νηπιαγωγείο, όταν διαβάζεις προκηρύξεις που σου φέρνουν στο μυαλό κακογυρισμένα κινηματογραφικά ριμέικ του στιλ «επαναστάτης χωρίς αιτία», τότε είναι που σκέφτεσαι: μα καλά, ούτε μια ολοκληρωμένη ενέργεια είναι ικανοί να οργανώσουν; Είναι δυνατόν με το πρώτο, άντε δεύτερο ξεμύτισμα να τους μπουζουριάζουν τα όργανα του κατεστημένου κι αυτοί να τραγουδούν το «περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα»; Δηλαδή, άμα πάψουμε να περιμένουμε και από τους τρομοκράτες μας το κατιτίς παραπάνω, το κάπως ανατρεπτικό, το λίγο επαναστατικό, το οργανωμένο, τέλος πάντων, από πού να περιμένουμε; Από τις προσπάθειές μας να περιμένουμε; 
Κάποιοι θα τα ρίξουν και πάλι στα οργανωμένα συμφέροντα σκοτεινών κέντρων της διεθνούς πλουτοκρατίας που εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσίας εναντίον μας. Τα έφτιαξαν, πως τα έφτιαξαν, ώστε μετά τον «μέσο» ακόμα και ο «ακραίος» πολίτης να αδυνατεί να κάνει μια οργανωμένη ακρότητα με τα καλάσνικόφ του, με τις χειροβομβίδες του, με τις ληστείες του, με τα έτσι του και τα αλλιώς του. Κι εμείς, νερό για λειτουργιά εμείς. Σαν χάνοι παρατηρούσαμε την καταστροφική πορεία σαν να μη μας άγγιζε. Και τώρα να δω τι θα γίνει! Θα κάνουμε εισαγωγή (και) τρομοκρατών που θα επιβλέπουν τους δικούς μας μπας και τους ξεστραβώσουν; Δε μας έφτανε η τρόικα; Και στην τρομοκρατία επιτήρηση θα έχουμε, που να πάρει και να σηκώσει; Ανίκανοι για όλα πια; 
Α ρε Κολοκοτρώνη, α ρε Ανδρούτσο! Θα τρίζουν τα κοκαλάκια σας εκεί που είστε βλέποντας όσα βλέπετε. Με καριοφίλια τα βάλατε με κοτζάμ Τούρκο οχτρό και φτιάξατε αυτό που φτιάξατε και μας το αφήσατε κληρονομιά, την οποία αδυνατούμε να αποποιηθούμε. Κι αυτοί, οι ανεπρόκοποι τώρα, με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, σε ένα κράτος διαλυμένο να μην μπορούν μια ληστειούλα σε επαρχιακό υποκατάστημα τράπεζας να φέρουν σε πέρας; 
Ελπίζω κι εύχομαι, τουλάχιστον τώρα, να αναλάβουμε κάποια ευθύνη. Να δεχτούμε ότι φταίμε ως κοινωνία για την κατάντια και των «άκρων» μας. Φταίμε και δεν ακούω κουβέντα επ’ αυτού. Πώς η νέα γενιά να πετύχει στην τρομοκρατία, όταν τη μεγαλώνουμε, όπως τη μεγαλώνουμε. Δεν πήραμε χαμπάρι ότι μεγαλώνουμε μπουχέσες, ανίκανους να αναλάβουν μια ευθύνη, να σκεφτούν, να οργανώσουν, να το παλέψουν εντατικά. Παιδιά που «δε φταίνε ποτέ και σε τίποτα», χωρίς αίσθηση ότι μια πράξη τους μπορεί να έχει συνέπειες τρομακτικές. Όχι! Να μην κακοκαρδίσουμε τον κάθε μπούλη/α. Να τους έχουμε στα οπαλά και οπαλάκια! Εμ, πώς θα μάθει ο μπούλης/α ότι οι πράξεις του μπορεί να έχουν επιπτώσεις; Με την ανοχή και την ατιμωρησία θα το μάθει; Σιγά και μην. Αν όμως, αυτά τα παιδάκια που σήμερα πήραν τα καλάσνικοφ, είχαν φάει καμιά ξυλιά στον κώλο, καμιά ανάποδη ξεγυρισμένη, καμιά μπούφλα ανάστροφη, αν άκουγαν και καμιά φωνάρα, όταν έσπαγαν τα παράθυρα της γειτόνισσας, όταν έβαζαν φωτιά σε σκουπιδοτενεκέδες, όταν λέρωναν τους τοίχους με συνθήματα, όταν κατάστρεφαν τα θρανία στο σχολείο, όταν έκλεβαν τσιχλόφουσκες από τον κακόμοιρο τον περιπτερά, όταν έκαναν το δικό τους, έτσι θα είχαν τα πράγματα; 
Σίγουρα δε θα είχαν έτσι. Χρειαζόμαστε φροντιστήρια για τους μελλοντικούς τρομοκράτες. Και μην ακούσω ότι τα φροντιστήρια είναι παραπαιδεία ενώ αυτή είναι δουλειά του κράτους! Ας αποδεχτούμε ότι η σημερινή γενιά πήγε στράφι. Ας μην αφήσουμε και όσες ακολουθούν στη μοίρα τους. Γιατί αυτά τα παιδάκια, αν τα προετοιμάζαμε σωστά, θα είχαν μάθει ότι όλα δεν εξελίσσονται όπως στις ταινίες που έβλεπαν με τις ώρες. Θα είχαν στο μυαλό τους ότι τον «ήρωα» μπορεί και να τον μπαγλαρώσουν οι «κακοί» και να τον κάνουν τουλούμι στο ξύλο. Αν σ’ αυτά τα παιδιά φροντίζαμε να δείξουμε ότι η αυθαιρεσία, κάθε είδους και σε κάθε επίπεδο, δεν είναι ανεκτή ούτε από τους πολίτες ούτε από τις αρχές, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Θα έβλεπαν πιο ώριμα τα πράγματα, θα το πάλευαν περισσότερο, θα έκαναν καλύτερη και πιο μακροχρόνια προετοιμασία. 
Από την άλλη βέβαια, αν προετοιμάζαμε διαφορετικά τη νέα γενιά, ίσως καμιά διάθεση είχε να πιάσει το καλάσνικοφ. Ουφ, αδιέξοδο!

2 σχόλια:

evropeos είπε...

ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ "Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ"

Επανάσταση στα παιδικά παιχνίδια δημιούργησε η γνωστή εταιρία παιδικών παιχνιδιών "Trompa Toys" η οποία έφερε στη χώρα μας το παιχνίδι"Επανάσταση".
Θα το αγοράζουν οι μαμάδες στα παιδάκια τους εκεί στα βόρεια προάστια... Τα δε παιδάκια θα απλώνουν το παιχνιδάκι στο περσικό χαλί στο σαλόνι και θα παίζουν τους 'επαναστάτες', θα καίνε τυροπιτάδικα, θα ληστεύουν τράπεζες, θα δολοφονούν και κανέναν από αυτούς που είναι με το σύστημα και ολημερίς θα γκρεμίζουν τον καπιταλισμό... και έτσι τα παιδάκια θα εκτονώνονται... οι δε μαμάδες θα είναι ελεύθερες να τρέχουν από κομμωτήριο σε μανικιούρ και δεν θα ανησυχούν για τα παιδιά τους για πρώτη φορά όταν τα δουν με μαύρο μάτι από τις φάπες στην ασφάλεια...

Dimitris Chlorokostas είπε...

Κύριε πολλή ειρωνεία και χιούμορ σε αυτό το άρθρο. Άξιζε πολύ εκεί που λέτε: "Κι αυτοί, οι ανεπρόκοποι τώρα, σε ένα κράτος διαλυμένο να μην μπορούν μια ληστειούλα σε επαρχιακό υποκατάστημα τράπεζας να φέρουν σε πέρας;"

Πραγματικά γεμάτη μετριοτητες είναι αυτή η γενιά. Δυστυχώς οι εξαιρέσεις είναι λίγες.