Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

«Πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές» II

Λοιπόν, όταν πριν αρκετά χρόνια, έγραφα ένα κείμενο με τίτλο «Πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές», αδυνατούσα να φανταστώ τις πιένες που θα γνώριζε. Χρόνια μετά, το συγκεκριμένο άρθρο γίνεται ανάρπαστο κυρίως τη συγκεκριμένη περίοδο, δηλαδή λίγο πριν την έναρξη των Πανελλαδικών. 

Φαίνεται ότι εκείνοι που αναζητούν σωτήριες λύσεις και κυρίως εύκολες, αντί να περιορίζονται, αυξάνουν δραματικά. Όταν, όμως, αυτοί είναι νέοι άνθρωποι τότε δεν μπορούμε απλώς να μιλάμε για δράμα. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, γιατί οι σημερινοί έφηβοι και οι συμπεριφορές τους προδιαγράφουν το... μέλλον της χώρας μας. 

Ακόμη και σήμερα οι αντιδράσεις για το άρθρο δεν λείπουν και αρκετές από αυτές μου προκαλούν αφόρητη θλίψη και διάθεση για εμετό. 

Λίγες μέρες πριν δέχτηκα ένα σχόλιο, ολοφάνερα από υποψήφιο, που αναζητώντας σωτηρία λίγο πριν τις εξετάσεις, οδηγήθηκε στο κείμενό μου. Το γεγονός ότι σε αυτό δεν εντόπισε την αναμενόμενη και πολυπόθητη σωτηρία, τον έκανε έξαλλο. 

Μου γράφει, λοιπόν, ο υποψήφιος (παραθέτω αυτούσιο το σχόλιό του που έστειλε ανώνυμα): «Χαιρομαι που δεν σε γνωριζω! Ποσο αθλιο χιουμορ! Απο ποτε το να αναζητα κανεις μια συμβουλη ισως για καλυτερα αοιτελεσματα τον καθιστα ηλιθιο η τεμπελη? Καποιοι σαν εσενα εφεραν και τη χωρα ως εδω, ανθρωποι με γνωσεις αλλα χωρις παιδεια κ σεβασμο! Αξιοποιησε καλυτερα το χρονο σου ισως με το βαρεσεις το κεφαλι σου καπου! Χαχαχα φανταζομαι θα εκτιμισεις αυτο το χιουμορ ειναι του επιπεδου σου!». 

Πραγματικά με συγκίνησε η αντίδραση του παιδιού. Θα με συγκινούσε μια παρόμοια αντίδραση οποιουδήποτε παιδιού που βρίσκεται απέναντι στις Πανελλαδικές, οπότε σε όλους αυτούς που αναζητούν συμβουλές σωτηρίας αναζητώντας Μεσσίες της τελευταίας ώρας και στιγμής, οφείλω μια απάντηση. Μπορεί να είναι η απάντηση που έδωσα στο συγκεκριμένο παιδί αλλά θα την έδινα και σε όλους εκείνους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. 

Αγαπητέ Ανώνυμε 
Πρώτα από όλα πρέπει να τονίσω ότι ακόμη και μετά την πάροδο πολλών χρόνων συνεχίζω να πιστεύω απόλυτα τα όσα είχα γράψει στο άρθρο, «Πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές». Δεν θα άλλαζα ούτε μια άνω τελεία (˙). 
Έχω την αίσθηση ότι εκνευρίστηκες. Η έλλειψη τόνων (βιασύνη), τα λάθη στην ορθογραφία και την έκφραση δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας περί αυτού. Αυτό, όμως, δεν είναι διόλου καλό λίγο πριν τις Πανελλαδικές. Δεν σε αφήνει να συγκεντρωθείς στη... μελέτη σου. Εκτός αν η μελέτη δεν είναι το φόρτε σου. 
Επίσης, λυπάμαι πολύ που δεν λάτρεψες το χιούμορ μου. Προσωπικά το βρίσκω τέλειο. Βέβαια, αυτό οδηγεί αβίαστα σε συμπεράσματα. Αν στο κείμενό μου είδες τον εαυτό σου, δηλαδή, έναν ανόητο τεμπέλη που δεν έκανε όσα έπρεπε να κάνει για τις εξετάσεις, είναι φυσικό να ένιωσες ένα μικρό, τοσοδούλι τσιμπιματάκι στην καρδούλα σου. Μπορεί να συνειδητοποίησες ότι πλέον είναι αργά και ότι δεν προλαβαίνεις να κάνεις το παραμικρό, οπότε οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια σε μια ξεγυρισμένη αποτυχία. 
Εύχομαι ολόψυχα να δεις τη θετική πλευρά του πράγματος. Συχνά, μια αποτυχία βοηθάει στην αυτογνωσία. Μπορεί να καταλάβεις ότι οι στόχοι θέλουν και προσπάθεια εκτός από τάματα και ευχές. Είναι καιρός και ευκαιρία να διαχωρίσεις τον στόχο από το όνειρο. Όταν θέτεις στόχους παλεύεις με όλες τις δυνάμεις σου για την επίτευξή τους. Τα όνειρα δεν προϋποθέτουν την παραμικρή προσπάθεια. Τα βλέπεις, όταν κοιμάσαι. Επίσης, είναι πιθανό να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι για άλλα πράγματα και όχι για μελέτη και άρα σπουδές... 
Οι πανελλαδικές -ισχύει για όλους, επιμελείς και αμελείς- είναι ένα μάθημα ζωής. Φρόντισε να το αξιοποιήσεις, ώστε να τα πας καλύτερα σε επόμενες προσπάθειες. 
Γράφεις για έλλειψη σεβασμού από μέρους μου αλλά τι εννοείς; Μήπως ότι πρέπει να σεβόμαστε ηλίθιους και τεμπέληδες που επιθυμούν την επιτυχία αλλά βγάζουν μπιμπίκια απέναντι στον κόπο; Ε όχι! Κάτι τέτοιο θα ήταν τρομερά άδικο για εκείνους που παλεύουν. Γιατί, αν ζητάς να σεβαστούμε τους τεμπέληδες, τι πρέπει να κάνουμε απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν; Μήπως να τους χαρακτηρίζουμε «φυτά» και να τους υποτιμούμε με κάθε τρόπο; Δεν νομίζω ότι τελικά έχεις τέτοια απαίτηση από εμένα και σε συμβουλεύω να μην την έχεις από κανέναν αλλά και από τη ζωή σου.
Όσο για το αν εγώ και άτομα σαν εμένα «έφτασαν τη χώρα ως εδώ» είναι εύκολο να κατανοήσεις ότι δεν ισχύει. Πιθανώς δεν είναι άτομα σαν εμένα που έφεραν «τη χώρα ως εδώ». Άτομα σαν εμένα δεν θα την έφταναν ποτέ ως εδώ. Γιατί τέτοια άτομα θα είχαν απαιτήσεις. Θα ήταν υπέρ της αξιοκρατίας, της συνεχούς προσπάθειας. Κυρίως θα έστελναν στον αγύριστο όλους εκείνους που με καταλήψεις και ψευτοτσαμπουκάδες διεκδικούν όσα ΔΕΝ τους αξίζουν. Άτομα σαν εμένα δεν θα ψήφιζαν ποτέ εκείνους που τους υπόσχονται εύκολες λύσεις για έξοδο από την κρίση. Δεν θα στήριζαν ποτέ άτομα που θα έσκιζαν τα μνημόνια με τσαμπουκά αδιαφορώντας για τη διεθνή πραγματικότητα. Δεν θα έδιναν χώρο σε άτομα που πιστεύουν ότι οι υπόλοιπες χώρες θα μας καλόπιαναν, επειδή θα τους απειλούσαμε με φαιδρό, γελοίο και παιδιάστικο τρόπο. Θα έφτυναν κατάμουτρα άτομα που καταδικάζουν την αριστεία ως ρετσινιά. Αυτά μπορεί να έπιαναν στο Λύκειο, όταν έκαναν καταλήψεις χωρίς επιπτώσεις. Μπορεί να έπιαναν σε παρόμοιες καταστάσεις και στο Πανεπιστήμιο, όταν πάλι με καταλήψεις ζητούσαν να νομιμοποιηθεί το σκονάκι. Δεν πιάνουν, όμως, απέναντι σε κανονικές χώρες, οι οποίες δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να χορέψουν όταν... τους το ζητάμε. Πολύ πιο πιθανό είναι να την έφτασαν εδώ τη χώρα μας άτομα σαν εσένα και σαν αυτό που θα εξελιχτείς. Γιατί αν σήμερα αναζητάς Μεσσίες της τελευταίας ώρας για τις εξετάσεις σου, αύριο θα τους αναζητάς παντού. Θα τους αναζητάς για να σε σώσουν από τα δάνεια, από την ελάττωση του μισθού σου, από τις ανόητες επιλογές σου. 
Σκέψου, αγαπητέ Ανώνυμε, ότι είναι καλύτερο να φας τα μούτρα σου σήμερα και να διδαχτείς, όσο ακόμη είναι νωρίς, την αξία της προσπάθειας, γιατί αύριο θα είναι αργά όχι μόνο για σένα αλλά για ολόκληρη τη χώρα. Άλλωστε το βλέπεις γύρω σου ότι ήδη συμβαίνει και μάλλον αυτό σε ανησυχεί. Σκέψου πρώτα τις δικές σου ευθύνες. 

ΥΣ: 
1. Στις Πανελλαδικές θεωρείται ορθογραφικό λάθος η έλλειψη τόνων. Φρόντισε να τονίσεις τις λέξεις που θα γράψεις στις εξετάσεις. 
2. Στις εξετάσεις να γράψεις με λογική και όχι με συναίσθημα, το οποίο, συνήθως, δεν αποτελεί καλό σύμβουλο. 
3. Όσο θυμωμένος κι αν είσαι, σκέψου με τι και με ποιον είσαι θυμωμένος. Με έκπληξη θα διαπιστώσεις ότι είσαι οργισμένος με τον εαυτό σου και όχι με το... σύστημα. Από τη στιγμή που επέλεξες να ενταχθείς σε ένα σύστημα, ήσουν υποχρεωμένος να ακολουθήσεις και τους κανόνες του.

Σου εύχομαι κάθε επιτυχία στη ζωή σου, 
έστω κι αν αυτή δεν θα περάσει μέσα από τις Πανελλαδικές


.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Όλοι οι αγώνες που δίνουμε έχουν έναν λόγο που γίνονται.
Δυστυχώς ,ευτυχώς δεν επιλέγουμε πάντα αν θα μετέχουμε ή όχι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο σκοπός είναι προκαθορισμένος, απλώς εμείς δεν κατανοούμε, συνήθως όταν "παίρνουμε χαμπάρι" είναι αργά...

Οι πανελλήνιες είναι ένας από αυτούς τους αγώνες και δυστυχώς,ευτυχώς μετέχει η πλειοψηφία.
Δυστυχώς κανείς δεν καταλαβαίνει ποιος είναι ο σκοπός.

Η εισαγωγή σε πανεπιστημιακό... "ίδρυμα" σίγουρα δεν είναι.

Αυτό συμβαίνει και με την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία ,
η πιστοποίησις δεν είναι ο σκοπός.
Άλλος είναι...

Εύχομαι ολόψυχα κ. Ζάχο καλή τύχη στους μαθητές σας.

Όπως σε όλα μου τα σχόλια, θα σας προτρέψω να συνεχίσετε την αρθρογραφία σε υψηλότερο tempo, αν και κατανοώ τον φόρτο εργασίας.

Γ. Βουτσελάς